მე ხომ სხვა ვარ, დღე ცისმარე

მახვილს ვფერავდი;

შენ კი გქონდა დღეთ სიზმარი

ფერად-ფერადი.

მიყვარს ამ ხმის გაგონება,

რადგან ვერრათი

ვერ წავშალე მოგონება

ფერად-ფერადი.

შემიყვარდა ეგ ხმა ტკბილი

ბედისწერამდი,

სად არ დამდევს მისი ჩრდილი

ფერად-ფერადი.

იყოს ისე, როგორც დარჩა

ამიერამდი, -

ჩემთვის ძონძი, შენთვის ფარჩა

ფერად-ფერადი.