|
როგორ თანდათან მაწვალებს ქვეყნად არყოფნის სევდა, ვუმზერ გათოშილ საფლავებს და გული მეკუმშება. გრძნობა აღარ აქვთ ცივ ლოდებს, დამდგარან წყება-წყებად, ვიღაც კვლავ წავა, აშკარად, მზე იწურება, ქრება... |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გოდერძი ჩოხელის პოეზია |
