ბიბლიური წარღვნა

და ლანდების ლაციცი, -

ჩვენ გადავრჩით, მაგრამ

რას გადავრჩით, არ ვიცი.

წრეს, რომელიც გვფარგლავს,

აზრს, სხვა აზრზე ალესილს,

ერთად ვარღვევთ, მაგრამ 

რატომ ვარღვევთ, არ მესმის.

კაენივით ფიცხი

დრო სირცხვილს არ განიცდის, -

ქვას რომ მესვრის, ვიცი,

რატომ მესვრის, არ ვიცი.

მეორდება მგონი,

ის დღე, ის მასკარადი

და მშიერი ლომი

კვლავ მსხვერპლს ითხოვს მარადისს.

სად ვიყავი, სად ვარ,

რის პატრონი, რა მწყემსი, -

თითქოს მესმის, მაგრამ

არაფერი არ მესმის.