გულს ვიფიცებ, ლექსს არ დავწერ უგულოდ, ჩემს მღვიმეში, ბგორგავ, როგორც მწირი, - მე რა მიჭირს, სიყვარულით ვსულდგმულობ, მე რა მეთქმის, ჩემი ცრემლით ვტირი.
ჩემი ძმა მყავს და მყავს ჩემი მტერი, - მე რა მიჭირს, ჩემს ენაზე ვსაუბრობ, მე რა მეთქმის, ჩემს სიმღერას ვმღერი.
და ჩემს ცაზე გაშლილი მაქვს ფრთები, - მე რა მიჭირს, ჩემს მიწა-წყალს ვაკვდები, მე რა მეთქმის, ყვავილებში ვჭკნები.
დღეებივით გათვლილი გვაქვს წლები, - მე რა მიჭირს, ჩემს ტაძარში ვლოცულობ, მე რა მეთქმის, ჩემს თბილისში ვრჩები. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |