|
ახლა ერთია გლოვა და ზარი, ფიქრი მკრთალია. რომ გალაკტიონს მე გავუსწარი, ეს მართალია.
რეკდა საათი. ღმერთო! მომეცი მე პირობები გაფრენისათვის.
იმედი დარჩა. ღმერთო! რადა ვარ, ან ეს ქვეყანა საიდან გაჩნდა. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ტერენტი გრანელის პოეზია |
