როცა უშენოდ ვრჩები,

და გული კენტად მრჩება, -

მესირცხვილება ჩემი

ყოველი გაღიმება.

ასე მგონია, კარგო,

მაშინ გღალატობ შენა,

როცა დარჩენილს მარტო

დამეუფლება ლხენა.

როცა მოსწრებულ ნათქვამს

უშენოდ ვინმე მიქებს,

არ მიხარია, რადგან

არ მეგულები იქვე.

ავტო მიმაფრენს გზაზე,

თუ შინ ვბრუნდები გვიან, -

ჩუმი ნაღველი მავსებს,

უშენობა რომ ჰქვია.

არ ძალუძს არცერთ საგანს

გულს დაამჩნიოს კვალი,

ნახვის სურვილსაც კარგავს

ჩემი უძღები თვალი...

როცა უშენოდ ვრჩები

და გული კენტად მრჩება,-

მესირცხვილება ჩემი

ყოველი გაღიმება.