შენ ქალთა მეფედ იწოდები ამ ქვეყანაზე,

ყველა ლამაზებს მთვარესავით თავზე ადგიხარ,

შენი თმის ღელვა და ღვთიური თვალთა სინაზე

ჩრდილავს სუყველას, მშვენიერო, ისე კარგი ხარ.

ეგ შენი სახე მზის სხივებზე ბრწყინვალე არის

და შენი თმების სიშავე კი შეარცხვენს ღამეს,

მაგ შენი ეშხით ჩემი გული მოკლული არის,

და ამ ჩემ ტანჯვას მხოლოდ შენ თუ უშველი რამეს.

შენი ტუჩები წყარო არის მაცოცხლებელი

და ტკბილი არის, ვით ნაშუადღევს ხილი ბაღისა,

რად გაუჩინე გულს ესოდენ მწარე ნაღველი,

რომ კაეშანით მინასავით იმტვრევა ისა.

ოჰ, მინდა ვიყო მარად შენი მონა-მსახური,

რომ შენკენ იყოს სულ ჰაფეზის თვალი და ყური.