ყველას რადა ჰკლავ, სიკვდილო,

რად არ თვითონა ჰკვდებიო?!

შენ ვერც ბუნება გაშინებს,

ვერც ეს დიდრონი მთებიო.

რამდენი გმირი ჩაყლაპე,

შენ მაინც ვერა ძღებიო,

ერთიღა დაგრჩა - სახელი,

ვერაფერს ვერ უშვრებიო.

სახელს ვერ მოსპობ ვერც შენა,

ვერც საუკუნო წლებიო,

სახელი ქვეყნადა რჩება,

მიწას - ლეში და ძვლებიო.

ორივესა ჰყავ პატრონი,

ვერცერთს ვერ შაეხებიო,

გმირებს ნუ დაეჭიდები,

სიკვდილო, დამარცხდებიო!