ნამტირალევი მოვდივარ დღესაც,

სადაც არ მივალ, ყველგან ღამეა:

ნეტავ ჩემ გულში ჩამოგახედათ,

რამდენი კვნესა და ვარამია.

ბოღმა კვამლივით მედება ყელზედ,

ირგვლივ რიყეა, უდაბნოს ქვები.

ისე დავდივარ ამ ქვეყანაზე

თითქოს საკუთარ ცხედარს მივყვები.

სადღაც კიაფობს მთვარის ბულული -

შუქი დამეძებს, უნდა, რომ სწუხდეს,

თითქოს მე ვიყვე გამოქვაბული

და ჩემ ქვეშ სისხლის მდინარე ჰქუხდეს.