|
გაუსაძლისი გახდა ედემი მნათობით ცივით, ცით მეწამულით. შენ ერთი მაინც მეიმედები, მამხნევებს შენი შიბის წკარუნი. და ამაცილე რისხვა ქარ-წვიმის, ბოლოს და ბოლოს ნეკნი ხარ ჩემი, ნეკნი კი არა, გულის ნაწილი. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გიორგი გიგაურის პოეზია |
