მე სამოთხიდან განდევნილი ვარ ანგელოსი, ცით დავენარცხე და ისევე ვიქეცი კაცად. მე ვლოცულობდი ყოველნაირ საქართველოზე და ამიტომაც ყოვლისშემძლემ დამსაჯა მკაცრად.
ისიც ცოდვაა, მახვილი რომ ვაქციე ჩანგად. ვიბედოვლათე, ვერ განვსაჯე კაცთა ცხოვრება. დანაშაულზე თვალს ვხუჭავდი იქაც და აქაც.
და ყოველ კართან ეშმაკია დარაჯად მდგარი. ცივად მიმზერენ სანახევროდ მშიერს და შიშველს. ყველგან სამოთხის კარია და შიგ არვინ მიშვებს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |