|
ზის გალიაში ჩიტი ღაბუა პირს არ აკარებს მირთმეულ საკენკს, მობეზრებია ცხოვრება ტკბილი გული მიუწევს ტყეებისაკენ. თავი როგორღაც გააქვს წვალებით, მიცუნცულდება გალიის ახლოს და ხარბად კენკავს საკენკს... თვალებით. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • შოთა ნიშნიანიძის პოეზია |
