მარადიული რა არის, მიწა თუ ზეცის თავანი? ნეტავ იმქვეყნად გრძელდება კაცის თავგადასავალი? ბევრი მოსულა ამ სოფლად, აღზევებულა მრავალი, მოკლეა წუთისოფელი, წამით წამამდე სავალი.
მხოლოდ ცოცხალთთვის ანათებს ცაზე მზე ამომავალი. ვინც რა უნდა თქვას, ქვეყანა ჩემთვის სამარის კარია, რაც უნდა ბევრი ვეცადო, დადგება ჩემი ჟამია.
მარადიული რა არის, მიწა თუ ზეცის თავანი? ბევრი მინახავს მოსული, წასული - უფრო მრავალი, ერთი გზა გვიდევს სიცოცხლით, საიქიოსკენ სავალი,
სუყველას ზურგზე ჰკიდია თავის თავგადასავალი, მარადიული ამქვეყნად მარტო უფალის გზა არის. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |