მარადიული რა არის, მიწა თუ ზეცის თავანი?

ნეტავ იმქვეყნად გრძელდება კაცის თავგადასავალი?

ბევრი მოსულა ამ სოფლად, აღზევებულა მრავალი,

მოკლეა წუთისოფელი, წამით წამამდე სავალი.

სიცოცხლეს გაგვყრის სიკვდილი, არ იშოვება წამალი,

მხოლოდ ცოცხალთთვის ანათებს ცაზე მზე ამომავალი.

ვინც რა უნდა თქვას, ქვეყანა ჩემთვის სამარის კარია,

რაც უნდა ბევრი ვეცადო, დადგება ჩემი ჟამია.

კაცს თავის ავლადიდება საიქიოში თან მიაქვს.

მარადიული რა არის, მიწა თუ ზეცის თავანი?

ბევრი მინახავს მოსული, წასული - უფრო მრავალი,

ერთი გზა გვიდევს სიცოცხლით, საიქიოსკენ სავალი,

ყველა იმ გზაზე მივდივართ, მათხოვარიც და მთავარიც,

სუყველას ზურგზე ჰკიდია თავის თავგადასავალი,

მარადიული ამქვეყნად მარტო უფალის გზა არის.