იმას მიხედე მზეო ამაღამ, ვისაც ყინვებში ჩრდილი ეფარა, უპატრონობით რო დაიღალა და თვალებს ძილში გამოეპარა.
სულში ღვიღვდება ქარების თესლი, იმის ფეხის ხმა, ჭმუნვა, ყვირილი მხოლოდ გაფრენილ ღამეებს ესმით.
სანამ ღრუბლები გაშლიან კალთებს, მერე კი თვითონ, თუგინდ დასაბამს ცრემლების შუქით გადაინათებს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |