|
ის ლექსის გარდა არაფერს ჰქმნიდა, თვალნაცემივით შფოთავდა ხშირად, განა, ვისაც რომ ეს სენი სჭირდა, იმან შეგზარათ და შეგაშინათ. ბნელოდა, სდუმდნენ დიდი ჭადრები და კიაფობდნენ შორს ვარსკვლავები - მარადისობის ჭუჭრუტანები! |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნიკო სამადაშვილის პოეზია |
