... ამ ჩემს ბობოქარ სულს ვეღარ იტევს

ჩემი რხეული, ძველი სხეული.

მოვედ, სატანავ, კიდევ შემრჩა მე სითამამე, 

მოვედ, სატანავ, გამოვსწორდეთ თუ გინდა ხმალში,

გული არ გერჩის? მომიტანე უკუნი ღამე.

და გამომავლე ჯოჯოხეთურ ცეცხლის გრიგალში.

ვწრიალებ მარტო ჩემს საკანში, ჩამიქრა ლამპა.

მოვიდეს ვინმე და შეახოს ხელები რაზას,

მოვიდეს ვინმე და გააღოს დახშული კარი,

ამ კრულ ღამეში დამიძახოს თუნდაც სატანამ,

თუნდაც სატანამ დამინახოს ლოცვადდამდგარი.