მარმარის ნატეხს - გამომზირალს ცივად და მკაცრად -

რად დაემგზავრა, მშვენიერო, ხვედრი კეთილი? -

და წარმავლობას - უკვდავებად გამოკვეთილი

ქმნილება ებრძვის შემოქმედის ჯუფთად და ნაცვლად.

შედეგი რჩება სრულქმნილებად, მიზეზი - ნაცრად,

და ხელოვნება ბუნებაზე - მსახვრალ ბედივით

იმარჯვებს თითქოს, რათა ჟამი მიწყივ მედინი

ქვის ქმნილებაში ჩაამკვიდროს, ჩადოს და ჩაწნას.

ასე, საჭრეთელს შეუძლია სულ სხვა მისნობა,

რომ ჩვენს სიცოცხლეს მიანიჭოს  მარადისობა;

და როს სხეული ხრწნადობისთვის შეემზადება,

შენ, ქვადქცეული, გააგრძელებ დროში მგზავრობას.

და ქმნილებაში ჩაძერწილი შენი ხატება

ჩვენს სიყვარულზე მოუყვება შთამომავლობას.