|
ჩაქრნენ ვარსკვლავნი, ზეცა იცლება, ცვარად ეღვრება მკერდზე იელებს, აღარც მზის მოსვლით არ შეივსება ეს შემზარავი სიცარიელე. ცაო, როგორ მღლი შენი უფლობით, წუხელ სიკვდილი მეწვა მუხლებზე და მე და მთვარე ვჭირისუფლობდით. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ტარიელ ხარხელაურის პოეზია |
