მთვარე ჩუმი და მიუსაფარი,

მოდი, მზედ მოდი, მზეო მარიამ,

ჩემი სამყაროს ზურგი დასძარი.

მოდი, მდუმარე აჰყარე მთები

ცრემლად ჩამკიდე კლდეებს ფრიალოთ,

მოდი, ჩემს სხეულს შეასხი ფრთები

ქარში გავიდე სახეტიალოდ.

მოდი, ძვირფასო, მთვარის ამარა

ნუ შემატოვებ ამ ცბიერ ღამეს,

თორე ამ სივრცეს - როგორც სამარეს

ჩემს შესახვედრად ვარსკვლავნი რთავენ.