|
ცა ისევ ცრემლით მოვცრემლე, სულს სატკივარი მინაცრავს, დაჰღლილხარ წუთისოფელო, შენი დროც ჩამოიმარცვლა. შენი დროც ჩამოილია როგორც ყველასი ილევა, შენს ირგვლივ ჩემი ჩრდილია, მე შენი ძვლების მღვიმე ვარ. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ტარიელ ხარხელაურის პოეზია |
