ნუთუ ეს არის საწუთრო, მე რომ საწუთრო მრგებია, დარდს უნდა დამისაკუთროს, დარდს ყვავ-ყორნების ფრთებიანს. ორგულისა და მოშურნის, იოლად არ გამიშვია ურჯულო სამტროდ მოსული. ან კი რა დამაძინებდა, ბლოს სანახების მეველეს ფარ-შუბი შემრჩა იმედად. მივდევ ხელ-ფეხით შიშველი, ლექსის თქმას მაინც ვაპირებ, ნეტავ, თუ რამეს მიშველის. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |