ნუთუ ეს არის საწუთრო,

მე რომ საწუთრო მრგებია,

დარდს უნდა დამისაკუთროს,

დარდს ყვავ-ყორნების ფრთებიანს.

ჯავრი მკლავს, განა შიშია,

ორგულისა და მოშურნის,

იოლად არ გამიშვია

ურჯულო სამტროდ მოსული.

გავხდი ღამეთა მთეველი

ან კი რა დამაძინებდა,

ბლოს სანახების მეველეს

ფარ-შუბი შემრჩა იმედად.

ცივი მდინარის ნაპირებს

მივდევ ხელ-ფეხით შიშველი,

ლექსის თქმას მაინც ვაპირებ,

ნეტავ, თუ რამეს მიშველის.