თავიდან გთვლიდი საქმის თაოსნად, დანაპირები მწამდა ფიცივით, დრო ხელებსშორის გაგიქაოსდა, მაინც დიდგულობ, მაინც იცინი. სინდისით დაცლილს შემოგეძარცვა უცნობ-ნაცნობი, დაათრევ გუდას, გატენილს ნაცრით, ნაყარ-ნუყარი არაკაცობის! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |