წამოდი ცაში,

მაგ სნეულ სხეულს,

მე ვუდასტაქარებ შუქის ლექსებით;

მზეს მაცოცხლებელს გამოვთხოვ სხივებს,

მაინც გამოვთხოვ,

არ მოვეშვები!

და თუ მნათობი მაინც გაკუშტდა,

არ გაიმეტა შენთვის წამალი,

გულს ამოვიგლეჯ, მზექალ-საკუთარს,

და შენ ჩაგიდგამ!

დაე,

ალალი იყოს ის შენთვის!

თუ ბედნიერი იქნები მგოსნის

ქალღმერთი ჯიქი!

ჩემთვის კი, აბა რა ბედენაა,

თუ რომელ მკერდქვეშ იბორგებს იგი!