გზად მიხვალ, ლეგა ნაგაზი მოგდევს და გელაქუცება. გორიდან გიმზერ, გავბრაზდი ამ ჩემს იღბალზე, უცება. ყოფნას და შენთან მხარდამხარ სვლას, მაგრამ ბედი - ეს ძაღლი - მიყეფს და გვრიყავს ხანდახან... თქვენსკენ ვაფრინე გული - გვემული ნაღვლითა... ვაჰ, დედას მტრისას, გაბრიელ, ბედით გჯობია ძაღლიცა! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |