რადგან ყვავივით თბილი ქუდი თავს არ ეხურა,

ერთხელ ზამთარში გაიყინა ცაში ბეღურა.

როცა საწყალმა ოდნავ მაღლა შეინავარდა,

ის შურდულივით გზის ნაპირას თოვლში ჩავარდა.

ღამით კი ბედკრულს სიბნელეში ერთმა დარაჯმა,

ისე რომ ვერც კი შეამჩნია თავზე დააჯვა.

ბეღურა გალღვა, შეიფერა ღმერთის წყალობა

და წამოიწყო მზის ნახვისას დილის გალობა.

ამის გამგონი იქ მელია გახლდათ ცუნცულა

პირი დასტაცა და ტყისაკენ წააცუნცულა.

ასე დამთავრდა სევდიანი ეს პასტორალი

და აქედან კი ჭეშმარიტი სამი მორალი

რომელთ ჩამოთვლა იმედია ყურს არ დატანჯავს:

1. მტერი არ არის ყველა ვინც კი თავზე დაგაჯვავს.

2. არც მეგობრობით გაწეული მხოლოდ ხათრია

სიბინძურიდან თუკი ვინმემ ამოგათრია.

3. და რაც არ უნდა სითბოსაგან ყელი იღერო

როცა ყელამდე ძღნერში ზიხარ ჯობს არ იმღერო.