თავად გაიხსნა

თვალთმაქცის ყუთი

და ანგელოსი ამოჰყვა ნისლებს,

თუ დედამიწა - კლოუნის ბურთი

მზის სხივზე უხმოდ

ტრიალებს ისევ?!

დრო ვით ფინია

მანეჟზე ირბენს,

ფიქრი სინათლის პარაშუტს გაშლის,

ჩამოეშვება დუმილის კიბე,

რომ მე სიმღერით ავიდე ცაში...

მაგრამ არავინ

არ მღერის დიდხანს,

ჩნდება ღრუბელი წვიმის თუ სეტყვის, -

„აქ როგორ მოვხვდი? -

ვერავინ მითხრა.

„იქ რად მივდივარ?“ -

ვერავინ მეტყვის.