იჯდა კაცი და სუნთქვა უჭირდა, თავს იჭერდა და ძალას ატანდა, უთამაშებდა თვალი ურჩი და ეუფლებოდა ბრაზი თანდათან. მაინც ცდილობდა, მთელი თავისი შეცდომები და ძველი ცოდვებია რ გაემხილა სხვისი თვალისთვის. გრძნობას რაც უფრო მიეძალები, თანაც ეს იყო მისი ცხოვრების თითქმის ყველაზე მძიმე წამები. მაგრამ ნერვები ვეღარ მოთოკა; იჯდა კაცი და სუნთქვა უჭირდა და შებრალებას სთხოვდა ფოტოგრაფს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |