|
დაჰკრავს წამი და... გამოიელვებს პირ-მახვიანი სიკვდილის ცელი. უსაზღვრო სოფელს მოვსწყდები ისე, ვით შემოდგომით ვერხვის ფურცელი. საც იმყოფება ბინა სულისა და ამ მიწაზე დარჩება მხოლოდ - ობოლი ცრემლი სიყვარულისა!.. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გიორგი ლეონიძის პოეზია |
