სიმწარე წვიმის, ყინვის და ქარის, დაფლეთილ აფრის, გამწყდარი თოკის, სიმწარე ღამით დარეკილ ზარის სიმწარე ხელში გამსკდარი თოფის. ამაო ღელვის, ამაო შფოთვის, სიმწარე, როცა არავის ელი, სიმწარე, როცა არავინ მოდის. იმღვრევა ზღვები, უდაბნო, მთები. და გაზაფხულის შეშლილი თქეში საით მეძახის გაშლილი ფრთებით?.. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |