|
თითქოს გაშალა ლეკმა ნაბადი და ზედ ქისიდან დაყარა ოქრო - ცა ვარსკვლავებით გაივსო უცებ, გაჩინარდა გზა - ოკრო-ბოკრო. როგორც ძველ რვეულს - პირველი ლექსი. ფეხქვეშ შემკრთალი ნეშო შრიალებს და ცის ოდნავი შერხევაც მესმის. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ოთარ ჭილაძის პოეზია |
