იარეთ გარეთ, ვიცი, ვერ გაუძლებთ

ზამთრის ღამეების სიმარტოვეს,

ნუ შეგეშინდებათ,

ძვირფასო მეუღლე,

უმწეო ცოლზე იბატონეთ.

დაბრუნდით სახლში

გენებოთ როდესაც,

სხვისი ამყოლი და წამხედური

და თუ გაკიცხვის

საბაბი მოგეცათ

მიბრძანეთ მრავალი საყვედური.

როდესაც გენებოთ, დარეკეთ ზარი.

სიჩუმე ააფეთქეთ ნაღმებივით,

ერთგულ მეუღლეზე 

იყარეთ ჯავრი,

თუ სახლში დაბრუნდით აღრენილი.

მე კი ოცნებებით

გაძარცული,

ცრემლებს ჩავყლაპავ და გავჩუმდები,

შენ კი ერთგულების საფასურად

ამავსებ მრავალი საჩუქრებით!

დილით კი ყველაფერს

დავიწყებთ თავიდან,

თვალებში ცრემლები ჩაქრებიან.

და მოჩვენებითი ღიმილით გავიტან

ეზეში შენს პიჯაკს

ლაქებიანს...

ნუ შეგეშინდებათ, ძვირფასო ბატონო,

თუ სიმწრის ცრემლები

დამნამავენ,

რაც გინდა სათქმელი

მრავალგზის ავწონო,

ყოველთვის ვიქნები

დამნაშავე!