აღსარებაა იგი მუდამ უკმარი სულის,

თუ მას ვერ მიწვდი, დღეც რომ იყოს, მაინც ბნელია,

იდუმალ წვითა და ოცნებით გარემოცული,

მისგან ამ ქვეყნად უჩვეულო ტკბობას ელიან.

თუ ის გეწვია, მოსვენებით ვეღარ იქნები,

იღვიძებს სული და ბუნებაც ცოცხლდება ქუში,

დადგები ლოცვად და უმალვე შენი ფიქრები -

მოვლენ და მძაფრი მღელვარებით სხდებიან გულში.

გაწვება სისხლი, სულშიც იწვის წმინდა სანთელი,

გონებით ფრთებს ქვეშ იღვენთება ცეცხლი ძლიერი,

ბნელშიც რომ იჯდე, სული შენი არის ნათელი,

შენი კაცობით, შთაგონებით ხარ ბედნიერი.

უბედური ხარ, თუ მიზანი ვერ გამოკვეთე,

გიკვდება გული, ზეზეურად თითქოს ილევი,

და თუ მიაგენ საიდუმლოს, როგორც მოკეთემ -

ქვეყანა მაშინ აღვსილია ვარდ-ყვავილებით.

ვინ დაგავალა, ყველა ტკივილს რომ მტლად ედები,

ყველა სიხარულს რომ გზას უხსნი ჩემი ალერსით,

სად შენ გაივლი - იქ უთუოდ არის ედემი,

და ჩუმად ქრება ჯოჯოხეთის ხმა უმწარესი!