მე რუსთაველის სამშობლოდან ვარ,

იქ შემასწავლეს ლოცვა და რწმენა,

ვაჟას მიწაა ჩემი საძვალე,

გოგებაშვილმა ამიდგა ენა.

აღმაშენებლის სამშობლოდან ვარ,

იქაა ჩემი სულის საუფლო,

სადაც სიმღერით ომებს იგებენ,

სადაც ყოველი ლექსად საუბრობს.

მე სააკაძის სამშობლოდან ვარ,

თამარის სისხლი გადამდის გულზე,

უფლის სიყვარულს თავს რომ სწირავენ

და რწმენას არვინ არ ჰყიდის ფულზე.

მე და ფიროსმანს ერთი მიწა გვაქვს,

გალაკტიონის დამყურებს ღამე,

სწორედ იქაა ჩემი სამშობლო,

დედა ღვთისმშობლის რჩეული მხარე.

მე ქეთევანის სამშობლოდან ვარ,

მისი სისხლი ვარ, შვილი ვარ, და ვარ,

აკაკის ნასუნთქ ჰაერს ვისუნთქავ,

ილიას გავლილ მიწაზე დავალ.

ჩემი სამშობლო ვერ ითვლის ასაკს,

კაცობრიობის დღეთა შექმნიდან.

დიახ, გახლავართ საქართველოდან,

გენიოსთა და გმირთა ქვეყნიდან!