სიბნელევ, საქართველოს ცაზე დაძრულო,

მაკმარე, ნუ მისევ ავსულებს, 

ნუ ცდილობ სამშობლო შემაძულო, 

ვერ შემაძულებ!

მე უკუნს იქითაც ვხედავ ცისკარს, 

თუმცა მშობლის კვნესა მესმის გამუდმებით, 

რაც უფრო მებრალება, მით უფრო მიყვარს, 

მე მის სიყვარულს ვერ განვუდგები.

გასრულდი, ქარიანო ნოემბერო, 

სამშობლოვ, განერიდე ბნელს და ბოროტს... 

მიმიშვი, შენს წყლულებს მოვეფერო, 

მაცალე, შენს იარებს ვეამბორო!