|
თუ ჩემს სამშობლოს გამოაღვიძებს ჩემი სიკვდილი, აჰა, მეც მზად ვარ!.. მოდი, ჯალათო, შენი მახვილი შეუბრალებლად ზედ გულზე დამჰკარ!
თუკი გამოზრდის მამულიშვილსა, ცოდვა არ არის, რომ მოვერიდო მაშინ მე ტანჯვას და თვით სიკვდილსა?
მომზადებულსა მამულის მსხვერპლსა! მზად ვარ შევსწირო სული და ხორცი და სამშობლოზე ვჰყრიდე თვით ფერფლსა!
ყოველთვის იყო ტანჯვა-ვაება, მაგრამ სიკვდილში ვჰპოვებ სიცოცხლეს და ის იქნება თვით უკვდავება,
გამყვა უკეთეს მომავალისა, რომ ჩემს შემდეგი შთამომავლობა იქნება შემგნე თვისის ვალისა!
ჩემი სიკვდილი, მზადა ვარ მეცა… გამოღვიძებულს სურვილს ქვეყნისას ხელს მოუმართავს, მრწამს მე, თვით ზეცა!.. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • აკაკი წერეთლის პოეზია/პროზა |
