ამა თოფისა მსროლელი არა ყოფილა ლაჩარად, თავისუფლების წყურვილის მეტი მას არა დარჩა რა!
მტერს შუბი მკერდში გასჩარა! ისევ დგას გონიოს ციხე და კახაბერიც დამრჩალა!
მტერს პირში ბურთი ჩასჩარა, თამარის ღიმი კვლავ ჰყვავის, დღემდისაც აღარ დამჭკნარა!
შორიდან გადმონაჭარად? შენს სიყვარულს და ტრფიალსა გულში ვიწურავ მაჭარად,
მესხეთო, ჩემო აჭარა! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |