ღმერთო, ყოველ ჟამს გემდური,

მაქვს შენთან სამდურავია,

სიცოცხლე მწარე მოგვეცი,

თავს მტერი უთვალავია.

უსამართლობამ დაგვჩაგრა,

გავხდით ვით მომაკვდავია,

ნაშრომი მტერმა წაგვართვა,

მარტოღა დაგვრჩა თავია.

ენა გვაქვს - ვერ ვლაპარაკობთ,

ხმა ვერსად მიგვიწვდენია;

სიმართლის თქმისთვის გვიჭერენ,

აზრი ვერ დაგვიწერია.

აზრსა ვსწერთ - ხელებს გვიკრავენ,

რადგან სიმართლე სწერია:

გზად მივალთ - წინ გვეღობება

ურიცხვი ბილწი მტერია.

მაგრამ გული გვაქვს მაგარი...

ვით სალი კლდის ნაჭერია;

სიმართლის დროშას ავმართავთ,

ძალ-ღონე კვლავ შეგვრჩენია.

აღარ ვემონვით მტარვალებთ.

ვიცანთ ცხოვრების ძალია,

მტრისა უღლისა მონობის

ჩვენ აღარა გვაქვს ვალია!