|
როცა ღმერთებიც ჯვარზე გაკრულა, მე როგორ დამცდეს: ყოფნა ტკბილია, გურამიშვილი გადაკარგულა, წიწამურისკენ მიჰქრის ილია… და არც მე ველი ამ გზაზე მეჯლისს… ამ გზაზე ისევ დაჰქრის სამუმი. ძმა რომ ძმა არი, გიყურებს ეჭვით, - რატომ უყვარსო ასე მამული. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნოდარ ადეიშვილის პოეზია |
