საქართველო მარტო მიწა არ არის 

და არც სია ძველ და ახალ ტაძართა. 

საქართველოდ მესახება ჭადარი, 

ჟამთარმწერი შაჰ-აბასის ხანძართა.

მატყუებენ, როცა მტრობით დანგრეულს, 

თითქოს მხოლოდ სიყვარულით აგებენ. 

ჩემს სამშობლოს, საცოდავს და დალეულს, 

დასაფლეთად შუბის ტარზე აგებენ.

პათეტიკას ვერ გასცილდნენ ,,მგოსნები“ 

ზარზმას მოსდევს სიონი და მთაწმინდა. 

ყველაფერი რომ სრულდება ბრბოს ნებით, 

არც ერთს ამის დაჯერება არ გვინდა.

გადავჩეხეთ ტყეები და ვენახი, 

მომავალიც სულ ცალ ფეხზე გვკიდია. 

რა ხანია ძველ მტრებთანაც შევთანხმდით 

რომ დავიტევთ, საქართველო დიდია...

ჩვენც ხომ ვიცით, არწივია დაჭრილი, 

მარტოდ-მარტო ეომება ყვავ-ყორნებს. 

ლაბასავით თვალები გვაქვს დახრილი 

და უფალიც შემწეობას აყოვნებს.

გულს იხეთქავს, ვისაც მართლა გული აქვს, 

ჯირითობენ თემურ ლენგის მსტოვრები. 

დავითობა ყველა დროში რთულია, 

ნუთუ ჩვენ ვართ მისი დანატოვრები.

ტრადიციებს გვიწუნებენ მავანნი, 

მეც დავარღვევ ტრადიციას იცოდეთ, 

და ვინც ეშმას ჩააბარეთ თავანი, 

ყველას ერთად ნაბუშრები გიწოდეთ.