ჩემი გულია დღეს ეს შავი ზღვა, თავმიდებული აჭარის კალთებს. რაც დატეხილა ჩემს თავზე რისხვა, თქვენს მშვიდობიანს ასცდეს ხომალდებს.
შენი გაიგებს ნაძვი და ფიჭვი, - რომ ქვა არა ვარ და ქანდაკება, არამედ კაცი რწმენით და იჭვით.
უამინდობას, წყურვილს, სიცივეს, ოღონდ ვხედავდეთ ჩვენ წინ მიმავალს - ერთი იმედის შუქს მოციმციმეს.
შეურაცხყოფის სუსხსაც ავიტან, ოღონდ ვხედავდე სიცოცხლის საგანს ჩემი სამშობლოს სანახავიდან.
უმეგობრობას ავიტან მძიმეს, ჩემი სამშობლოს სანახავიდან ოღონდ ვხედავდე შუქს მოციმციმეს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |