მე შენ მიყვარხარ, საქართველოვ, დაუსრულებლად, და ჩემი გული უსაშველოდ გადაღლილია... საგურამოსაც ვეწვეოდი, აუცილებლად, ორგულთა ნაცვლად, რომ მელოდეს დიდი ილია. ჩემო მამულო, არავისთვის არ მემეტები!.. წუხელ ვიხილე, რომ მიქროდნენ წიწამურისკენ, თეთრი ვარდებით დაპენტილი თეთრი ეტლები. დაჭრილ სხეულზე გეხუტები და გეფერები!.. ამ ქვეყანაზე ჯერ არასდროს, არსად მინახავს. სისხლის წვეთები, ო, ასეთი ძოწისფერები!.. და ჩემი გული უსაშველოდ გადაღლილია... საგურამოსაც ვეწვეოდი აუცილებლად, კაკლის ჩეროში, რომ მელოდეს დიდი ილია.
მე შენ მიყვარხარ, საქართველოვ, მე შენ მიყვარხარ!.. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |