უშენოდ, ჩემო, უდაბნოა მთელი სამყარო, შენი სახელით თუნდ გრემიდან გადავფრინდები... ამიტაცებენ უსასრულო და უსამანო, მზესუმზირებით მოქარგული სველი მინდვრები.
შენა ხარ ჩემი საუნჯე და საჩრდილობელი, ყოვლად სრულქმნილო, სრულყოფილო, სულის საგზალო, შენ ხარ, მამულო, ჩემი ხატი, - ყოვლისმპყრობელი.
შენი ტაძრებით, მონასტრებით, - ლილისფერებით... შენა ხარ ჩემი სიყვარული, საბედისწერო, მოლაღურივით ჩუმად ვტირი და გეფერები. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |