ჩემი სალამი ტაკიმასხარებს და ოინბაზებს სასახლის, ქუჩის, კარგს ცუდისაგან რომ ვერ ანსხვავებს, სიკეთის ქმნა და დანახვა უჭირს. ჭაჭის არაყით გაჟღენთილ ლოთებს, სამამაძაღლოდ თვალს რომ აცეცებს, საჭირისუფლოდ გიწვევს და გოდებს. უარაფროს და მორწმუნეს ღმერთის, ვინც რომ ყოველდღე კონცერტებს მართავს და დედამიწის ლტოლვილი ეთქმის. სასომიხდილს და დაბოღმილს ბედით, ვისაც სიცოცხლე წამებად ექცა, ვისაც არ უდგას იმედი გვერდით. მოგესალმებით და მომწონს რომ ხართ! რადგან ცხოვრება სავსეა ნაკლით, ტკივილებისგან ჩემსავით ოხრავთ... ვსუნთქავ იმ ჰაერს, ჰაერს რომ არ გავს, რომ ასდის ბოლი ცეცხლწაკიდებულ, ერთად დაგროვილ შმორსა და ნაგავს. ნაწილი სისხლის, ნაწილი ხორცის, მე ვარ ნაწილი თავდავიწყების, იუდას ზოგჯერ შუბლზე რომ კოცნის. ჩვენ ყველას გვიცავს დედის მანდილი, ჩვენ ყველას ერთად სამშობლო გვქვია - გული მკერდიდან ამოვარდნილი. უპირველესად, სიკეთის მთესველს... მარადიულად ვინც რწმენით გვმართავს და სიყვარულზე გვთავაზობს ლექსებს!.. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |