მთარგმნელი: გიორგი ხულორდავა
ოდეს უფალმა განხვნა ბჭენი ნათელხილვათა და ქმნა სამყარო, შემოავლო ოქროს არშია, იუპიტერი უფრო სათნოდ გამოარჩია, ვიდრე მარსი და მისმა შუქმაც ირგვლივ ინათა. დახსნა საკვრელნი, ვინც ცოდვათა ტყვეობაშია, აწ სათხეველიც იოანეს სადღაც დაშლია, ის და პეტრე ხომ ერთად შერთო ზეშთა ბინადართ. იქ, სადაც გაჩნდა ეს ღვთაება, ზეცის თანახმად, მას განგებისგან შეეწია მადლი დიადი. იშვა, მზე იშვა, ზეციური, როგორც სინაზე და მის სითბოს ვდევ, რომ არ მომწვდეს ღამის წყვდიადი. |