მიილია ზაფხული,

თითქოს არც კი დამდგარა.

ისევ თბილა მზის გულზე,

მაგრამ მაინც არ კმარა.

ასახდენი ოცნება

ქარმა ფოთლად ატარა,

ხელისგულზე მომერთვა,

მაგრამ მაინც არ კმარა.

ბოროტებაც, სიკეთეც,

უქმად როდი გამქრალა.

მზე კვლავ სხივებს იკეთებს,

მაგრამ მაინც არ კმარა.

თავის ფრთის ქვეშ ცხოვრებამ

გამათბო, შემიფარა,

ბედიც კარგად მომექცა,

მაგრამ მაინც არ კმარა.

არ გამხმარა ჯერაც ტყე,

არც ფოთოლი დამჭკნარა...

სარკესავით ელავს დღე,

მაგრამ მაინც არ კმარა.

მთარგმნელი: 

აი, ზაფხულიც მორჩა,

ფერადი სიზმრის დარად,

ცაზე მზე ისევ მოსჩანს,

ოღონდ ეს აღარ კმარა.

რაც კი ვინატრე ლოცვად

ლოდინით არ დამღალა,

ბედმა ხელებში მომცა,

ოღონდ ეს აღარ კმარა.

ცუდიც წინ დამხვდა, კარგიც,

ხან ტკბილად ხანაც მწარად,

და არ მქონია დარდი,

ოღონდ ეს აღარ კმარა.

გასაცდელის ჟამს ქოლგად

ცხოვრებამ ფრთა მაფარა,

იღბალი მართლა მქონდა,

ოღონდ ეს აღარ კმარა.

ქარი არ ლეწავს ტოტებს,

ფოთლებიც არ დამწვარა,

ავდარსაც დარი მოსდევს,

ოღონდ ეს აღარ კმარა.

მთარგმნელი: ბესო ხომერიკი