|
შემოგვაღამდა, გაწყალდა სიტყვა, როგორც უაზრი სმისგან არაყი. დროა გავჩუმდეთ. რაც ითქვა ითქვა. ანდა რას შეცვლის ეს ლაპარაკი. კვლავაც ვარდები მორთავენ მაისს… შენც სიკვდილისთვის მზად იყავ მარად, მაგრამ სიცოცხლე გახსოვდეს მაინც. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ოთარ ჭილაძის პოეზია |
