ქალმა თეთრეული გამოფინა და თოკზე სიზმარიც გადაჰკიდა, სიზმარი შეირხა და აფოფინდა გასვლა მოინდომა ქალაქიდან.
უცებ პეპელასებრ აფახულდა, როგორც უხილავმა მანეკენმა, ტანზე გადაიცვა გაზაფხულმა.
ცისარტყელასავით ტანხატულა, ისეთი ცბიერი და ვერაგია, შიგ ბევრის მზე გახლართულა.
პერანგში შეძვრა და გაილურსა, სუსტი, კაფანდარა გაზაფხული უცებ შემოდგომად დაიყურსა.
რძის და გაზაფხულის სურნელია, ყველა ფანჯარა და ცხრაკლიტული კვირტივით დახსნის მსურველია.
ფრთასავით მოქნეულ სახელოთი... ბევრისთვის მწარე სიზმარია და ერთ-ერთს კეთილად ახდენოდეს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |