დაღებულია ყველა ღარი,

დაიძრა ლავა,

ჩამოსულია ღამის სტუმარი,

დილით არ წავა.

წითლად წითლდება დაბზარული

წაბლის კარები,

მღვიმე პირს აღებს, ახლოვდება

ცოდვის ზარები;

გამხმარ მიწამდე ეშვებიან

კრეტსაბმელები;

ლამპრის შუშებზე აღარ ჩანან

დედის ხელები...

ხეები ხეებს ეხეთქება კრონას

ფხაჭურით,

შემოსასვლელი ხმოვანდება ცრუ

კრინ-მანჭულით.

გამოქვაბული გამიღებეს ბნელი

ფერებით,

ჟღალი ხარები ჩამოფხიკეს

იმ სიმღერებით;

ვაკაკუნებ და კარს არ მიღებს

ავი მოკეთე,

დილა პირს იბანს, - ფიქრი მაინც

გამომიკეთე!...

ჟანგის ჟრჟიალი ახლოვდება,

თავს მესხმის რეტი -

წითელი ხარი აღარაა

პრიორიტეტი.

ავე მარია, მოვიდა ლავა,

გაიხსნა რაბი,

მეტადრე გვიან მაქეთკენ მავალს,

მეწყალვი, რაბი!