არა, არ ვსტირი -

ცრემლები

სულით მდაბალთა წესია -

არ ვსტირი, თუმცა მწარე ხვედრს

საჩემოდ დაუკვესია.

ქედს არ მოვუდრეკ შავ-ბედსა,

რაკი მტრად შემომესია,

მებრძოლოს, რადგან საჩემოდ

მახვილი გაულესია!

არც ვილხენ! გული სალხენად

არა მაქვს აძგერებული:

შუა გადამიტყდა ჩანგური,

სატრფოსთვის აჟღერებული.

მტერმა მომტაცა კეკლუცი,

მორცხვი და მოკრძალებული,

გულით წრფელი და სულით - კი -

ზეცამდე ამაღლებული.

იმედმა ზურგი მაჩვენა,

უკუღმა დამატრიალა,

ცრემლს-სისხლის ჟანგი შესწყვიტა

სიმთა ხმა, ნაზად წკრიალა.