და ისევ ისე ქვეყანა ბრუნავს… და ისევ ისე დრო მიდის, ქრება… და ისევ ისე, შენს უნებურად, შენს ნაცვლად სადღაც ვიღაცა კვდება.
სხვას, შენს მაგივრად, ჯვარზე აკრავენ, შენს ნაცვლად ვიღაც ცლის შხამის ჭიქას, ანუ მზად არის მოკვდეს ახლავე.
ვერ ხვდები, ვინ ხარ, ან საით მიხვალ, სხვა არის შენი ფიქრების მწყემსი, სხვა ამსხვრევს ყოფნა-არყოფნის ტიხარს.
ჰგავს ზღვაც და ხმელიც, ვარსკვლავთა კრებაც, მაინც უშენოდ ქვეყანა ბრუნავს… მაინც უშენოდ დრო მიდის, ქრება… |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |